Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Η ιδιαιτερότητα της φιλοσοφικής σκέψης

Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, Το αίνιγμα του χρησμού, 1910, Ιδιωτική συλλογή. Η μορφή που έχει στραμμένη την πλάτη της στον θεατή και βρίσκεται σε περισυλλογή -αποτελεί πιστή αντιγραφή από το έργο του Μπαίκλιν Οδυσσέας και Καλυψώ- αντιπροσωπεύει τον καλλιτέχνηφιλόσοφο, που στέκεται σκεπτικός μπροστά στα μυστήρια του κόσμου. Δεξιά, ο μάντης πίσω από το παραπέτασμα παραπέμπει στην αινιγματική, κρυφή όψη της ύπαρξης.


"Όταν το παιδί ρωτούσε: Γιατί εγώ να είμαι εγώ και όχι εσυ; Πότε άρχισε ο χρόνος και που τελειώνει ο χώρος; Μήπως η ζωή μας πάνω στη Γη δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο; Μήπως αυτό που βλέπω, ακούω και μυρίζω είναι ένας φανταστικός κόσμος; Υπάρχει πράγματι το κακό, υπάρχουν άνθρωποι πραγματικά κακοί; Πως γίνεται εγώ, αυτός που είμαι τώρα, να μην υπήρχα πριν και μια μέρα να μην είμαι πια αυτός που είμαι τώρα;..."
(Βιμ Βέντερς, Τα φτερά του έρωτα)

Ξεκινάμε με μια διανοητική δυσφορία σαν του παιδιού που ρωτάει:
"Γιατί;” Το ερώτημα του παιδιού δεν είναι σαν εκείνο του ώριμου ανθρώπου· είναι μια έκφραση απορίας και όχι αίτημα για παροχή ακριβών πληροφοριών. Έτσι και οι φιλόσοφοι ρωτούν: “Γιατί;” και “Tι;”, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είναι αυτό που ρωτούν. Εκφράζουν ένα αίσθημα διανοητικής δυσφορίας... Τα φιλοσοφικά προβλήματα έχουν τη μορφή: “Τα ΄χω χαμένα” 
(Λούντβιχ Bίτγκενσταϊν, Αφορισμοί και εξομολογήσεις)

Άρνολντ Μπαίκλιν, Οδυσσέας και Καλυψώ, 1882, Βασιλεία, Μουσείο Καλών Τεχνών

Πολλές φορές βιαζόμαστε να εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας και μάλιστα τη χαρακτηρίζουμε μάταιη ή και τελείως ανόητη. Αν όμως επιμείνουμε, θα διαπιστώσουμε ότι η ενασχόληση με αυτά τα ερωτήματα μας βοηθά να διερευνήσουμε τα όρια της ανθρώπινης σκέψης, δηλαδή να καταλάβουμε μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα λογικά και τα εννοιολογικά μας εργαλεία. Γι’ αυτό και μπορούμε να αποκαλέσουμε τα ερωτήματα αυτού του είδους οριακά, θεμελιώδη ή έσχατα. Ακόμη και αν δε βρούμε τις απαντήσεις, που μπορεί να ξεπερνούν τις γνωστικές μας δυνατότητες, αξίζει να δοκιμάσουμε, ακριβώς επειδή τα ερωτήματα είναι οριακά.

 Δε θα ήταν λάθος να πούμε ότι η φιλοσοφία είναι σκέψη πάνω στην ίδια τη σκέψη και τις δυνατότητές της.


Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Ένα παράξενο αξιοθέατο: Η Κρύπτη των Καπουτσίνων στη Ρώμη




Ένα παράξενο αξιοθέατο στη Ρώμη που πολλοί επισκέπτες δε γνωρίζουν για να επισκεφθούν παρότι πιθανόν περνούν από μπροστά διότι βρίσκεται στο κέντρο της Ρώμης, αποτελεί η Κρύπτη των Καπουτσίνων.


Εκεί λοιπόν που ξεκινά σήμερα η Βία Βένετο, λίγο πάνω από μια μικρή κρήνη που υπάρχει στη γωνία, η Φοντάνα ντέλε Άπι, στην περιοχή της Πιάτσα Μπαρμπερίνι υπάρχει μια ταπεινή εκκλησία την οποία ίδρυσε ο αδερφός του πάπα Ουρβανού Η, Αντόνιο Μπαρμπερίνι το 1626, η Σάντα Μαρία ντέλα Κοντσετσιόνε, (Santa Maria della Concezione dei Cappuccini).










Το εσωτερικού του ναού, κάτω από τον οποίο βρίσκεται η κρύπτη

Η εκκλησία δεν έχει τίποτε αξιόλογο, πρόκειται για μια μικρή εκκλησία που σχεδιάστηκε από τον Antonio Casoni και χτίστηκε μεταξύ των ετών 1626 και 1631. Αποτελείται από ένα μικρό σηκό και αρκετά παρεκκλήσια στις δυο πλευρές του κτηρίου εσωτερικά. Τα πιο ξεχωριστά είναι δύο το ένα περιέχει το λείψανο του Αγίου Felix του Cantalice και το άλλο είναι ο τάφος του αγίου Crispin του Viterbo.

Όταν πέθανε ο Αντώνιο Μπαρμπερίνι, δεν ενταφιάστηκε, όπως οι πιο πολλοί καρδινάλιοι, μέσα σε κάποια μεγαλοπρεπή σαρκοφάγο, αλλά κάτω από μια απλή πλάκα κοντά στην Αγία Τράπεζα, η οποία έχει την εξής επιγραφή: "Εδώ κείται σκόνη, τέφρα, εδώ δεν κείται τίποτα" ("hic lacet pulvis cinis et nihil").

Ο τάφος του Αντώνιο Μπαρμπερίνη μέσα στην
εκκλησία της Σάντα Μαρία ντέλα Κοντσετσιόνε

Η ζοφερή πραγματικότητα του θανάτου απεικονίζεται ακόμη πιο παραστατικά στην κρύπτη της εκκλησίας, όπου πολλές γενιές καπουτσίνων έχει διακοσμήσει τους τοίχους με τα οστά και τα κρανία των αποθανόντων αδελφών τους. Περίπου 4.000 σκελετοί χρησιμοποιήθηκαν για πάνω από 100 χρόνια, ξεκινώντας από το τέλος του 17ου αιώνα για να δημιουργηθεί αυτό το μακάβριο μεμέντο μόρι. Κάποια από τα οστά είναι δεμένα μαζί σχηματίζοντας χριστιανικά σύμβολα. Υπάρχουν επίσης ορισμένοι πλήρεις σκελετοί, όπως αυτός μιας πριγκίπισσας των Μπαρμπερίνι, που πέθανε σε παιδική ηλικία. Στην έξοδο υπάρχει λατινική επιγραφή:

"Quello che voi siete, noi eravamo; quello che noi siamo, voi sarete" 
("Αυτό που είστε ήμασταν. Εκεί που είμαστε, θα έρθετε").

































____________
Την εκκλησία και (ακριβώς από κάτω) την κρύπτη θα τις βρείτε στη: Via Vittorio Veneto, 27 - 00187 Roma. Παλαιότερα η είσοδος ήταν δωρεάν τώρα υπάρχει εισιτήριο είναι περίπου στα 8 ευρώ για ενήλικες και 5 ευρώ για ανήλικους και υπερήλικους.

Ωράριο: 9.00- 19:00 ( τελευταία είσοδος 18:30)

Κλειστά στις 25 Δεκεμβρίου, την 1η Ιανουαρίου και την ημέρα του Πάσχα

Τηλέφωνο : 06/88803695

MAIL : segreteria@cappucciniviaveneto.it

Επίσημο site: http://www.cappucciniviaveneto.it/index.htm



Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη - Βίντεο

 
Βίνσεντ Βαγκ Γκογκ, Ο καλός Σαμαρείτης (1890) 


Η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη: Ο πλησίον μας και εμείς


Διδακτική Ενότητα 15
Β΄ Γυμνασίου

Με την παραβολή του σπλαχνικού πατέρα ξεκαθαρίστηκε για ποιον Θεό μιλάμε και γιατί αξίζει να τον αγαπάμε. Με το συνάνθρωπο όμως τι γίνεται; Και μάλιστα με τους συνανθρώπους μας εκείνους που μας είναι ξένοι, μας εχθρεύονται, μας βλάπτουν ή μας είναι αδιάφοροι; Δικαιούνται κι αυτοί την αγάπη και το ενδιαφέρον μας; Αγάπη αδιακρίτως προς κάθε άνθρωπο; Κι αυτό γιατί; Είναι λογικό; Ο Ιησούς με μια συναρπαστική παραβολή ξεκαθάρισε για πάντα το ζήτημα αυτό.

Ακολουθεί η παραβολή σε κινούμενα σχέδια:

Μεταγλωττισμένο


και με υπότιτλους:


Μια υπέροχη και διδακτική διαφήμιση από την Ταϊλάνδη.

Διαβάστε περισσότερα...